سوسن پاکدل –
قرن بیست و یکم را به یک روایت، قرن جابجایی قدرت از انسان خردمند به هوش مصنوعی و ربات هایی می دانند که با در اختیار داشتن همه اطلاعات یا «اینترنت همه چیز» قادر خواهد بود سرنوشت نوع بشر را کنترل کند.
حرکت خودروهای بدون سرنشین و یا فروشگاه های مواد غذایی بدون فروشنده همچنین نقل و انتقال پول بدون حضور فیزیکی انسان، زمانی نه چندان دور سوژه فیلم ها و سریال های تخیلی هالیوود بود که ما را به دور از قیل و قال های تحولات فناورانه در کنچ زندگی های روزمره مان فرو می برد تا سپاسگزار آرامشی باشیم که داریم، غافل از اینکه رشد سریع تکنولوژی و نتایج مطالعات علمی، بی رحمانه همه بسترهای امن کلنی های اجتماعی خودساخته مان را درخواهد نوردید، به طوری که هر ذهن، هویت و تفکری که قادر به انطباق خود با این قطار سریع السیر نباشد، دچار عواقب سخت آن خواهدشد.
همان طور که طرح ایده «دهکده جهانی» مارشال مک لوهان در عصر رادیو و تلگرام، نوعی توهم بدور از واقعیتی دانسته شد که امروز سرنوشت همه جهان را بواسطه شبکه ای در هم تنیده در فضای مجازی به هم گره زده است به گونه ای که انواع فیلترینگ و سیاست انکار، قدرت مقاومت در برابر این سیل جهانی را نداشته باشد، شایدحضور هوش مصنوعی در عرصه های مختلف صنعت، کشاورزی و خدمات از پزشکی تا تدریس نیز در آینده ای نزدیک موجب غافلگیری جوامعی شود که هنوز به سرعت خودباروری تکنولوژی ایمان نیاورده اند.
بنابراین امروز دیگر بسیاری از تعاریف توسعه جای خود را به داده های جدیدی همسو با تحولات تکنولوژیکی داده اند که بر پایه آزادی اطلاعات و میزان برخورداری از آن در هر جامعه توصیف می شود.
پرواز پهبادها در آسمان رقبا، انجام جراحی های حساس با حضور مجازی جراحان سراسر جهان، ویراژ خودروهای بدون سرنشین در خیابان های برخی شهرهای ممالک توسعه یافته و عظیم تر از آن مطالعات علمی در زمینه احتمال انتقال زندگی از زمین به کرات دیگر، نمونه هایی از واقعیاتی است که به ما یادآوری می کند، دوره نقد دیوان سالاری اداری، باور به عملکرد مثبت تمرکز اطلاعات و برنامه ریزی آموزشی تنها برای یادگیری محفوظات و … متعلق به عصر انقلاب صنعتی و دوران مدرنیته ای است که دیگر نمی تواند راهگشای مشکلات برای دستیابی به توسعه باشد هرچند هنوز برخی جوامع با این دغدغه ها دست و پنجه نرم می کنند.
درست همان طور که نه انکار بلکه مهارت سوادرسانه ای شهروندان را قادر خواهد کرد بهترین عملکرد ممکن را در فضای مجازی داشته باشند، اکنون با شرایط اقتصادی و علمی پیش رو نیز تنها راه توسعه، پرورش انسان های هوشمند و مطلع از فناوری های روز جهانی است تا در فرصت های احتمالی بتوانند بهترین انتخاب ها را داشته، علاوه بر نجات خود از خیل بیکاران با سواد بدون مهارت، حضور جهانی مثمرثمری در این رقابت بزرگ تکنولوژیکی داشته باشند.
ارسال یک دیدگاه