به نقل از ساینس الرت، اقیانوس های جهان به یک اسفنج برای جذب گازهای گلخانه ای ما تبدیل شده اند و مدل های جدید اقلیمی نشان می دهند که ما به آنها آسیب زیادی زده ایم.

از دهه ۵۰ میلادی، آب های وسیع سیاره ما تقریبا ۹۳ درصد از انرژی وارد شده به سامانه آب و هوایی را جذب کرده اند و اگرچه بیشتر این گرمایش در نزدیکی سطح اقیانوس ها مشاهده شده است، اما این افزایش دما هم اکنون حتی در عمیق ترین قسمت ها نیز نفوذ کرده است.

داده ها در دنیای واقعی در مورد اقیانوس های عمیق به سختی حاصل می شوند، اما یک برآورد جدید بر اساس اندازه گیری های اخیر و نزدیک به دوازده مدل آب و هوایی نشان می دهد که تغییرات اقلیمی تاکنون تا حدود نیمی از (۲۰ تا ۵۵ درصد) اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام و اقیانوس هند را تحت تأثیر قرار داده است.

علاوه بر این، فقط در طول شش دهه گذشته، این تغییرات دما و شوری که توسط انسان ایجاد شده، به خوبی توانسته در ۸۰ درصد از اقیانوس های جهان گسترش یابد.

“یونا سیلوی” دانشمند اقلیم شناسی از دانشگاه سوربن فرانسه توضیح می دهد: ما علاقه مند بودیم که ببینیم آیا درجه حرارت و شوری به اندازه کافی زیاد هست تا بر تنوع طبیعی در این مناطق عمیق غلبه کند.

محققان با استفاده از اندازه گیری دما و شوری از اقیانوس های عمیق و انتقال داده های آنها به این ۱۱ مدل آب و هوایی، گردش اقیانوسی و جوی را طی سال ها با و بدون دخالت دادن سهم انتشار گازهای انسانی شبیه سازی کردند.

“سیلوی” و همکارانش دریافتند که طی نیمه دوم قرن بیستم از نظر آماری گرم شدن ناشی از تغییرات انسانی مسئول بیشترین تغییرات مشاهده شده در اقیانوس ها نسبت به آنچه به طور طبیعی اتفاق می افتد، است. از آنجا که گرما و نمک بر تراکم و گردش اقیانوس تأثیر می گذارند، این می تواند پیامدهای گسترده ای داشته باشد.

“سیلوی” می گوید: این امر بر گردش جهانی اقیانوس و افزایش سطح دریاها تأثیر می گذارد و تهدیدی برای جوامع بشری و اکوسیستم ها است.

اغلب اوقات، گرما و نمک از سطح اقیانوس به آرامی به قسمت داخلی اقیانوس منتقل می شود، به این معنی که بسیاری از ژرف ترین قسمت ها تغییراتی را که از انسان ناشی می شود، تجربه می کنند.

با این حال، برخی از مناطق عمیق تر سریع تر گردش می کنند و بنابراین سریع‌تر به انتشار گازهای انسانی واکنش می‌دهند. به عنوان مثال در مدل جدید، اقیانوس منجمد جنوبی که گردش نسبتاً خوبی دارد، تغییرات ناشی از انسان را بسیار سریع تر تجربه کرد و اولین نشانه ها را در اوایل دهه ۱۹۸۰ نشان داد.

در همین حال، در نیم کره شمالی، واکنش به این تغییرات در اقیانوس ها کمی بیشتر طول کشیده است و بیشترین تغییرات بین سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۴۰ به نظر می رسد.

در مجموع این مدل ها تا سال ۲۰۲۰، تغییرات و تاثیرپذیری بین ۲۰ تا ۵۵ درصدی اقیانوس های جهان را با تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت های انسان نشان می دهند.

محققان می گویند تا اواسط قرن حاضر، این تغییرات می تواند ۵۰ تا ۶۰ درصد و تا سال ۲۰۸۰ بین ۵۵ تا ۸۰ درصد از اقیانوس های جهان را متاثر کند.

آنها نوشتند: این نشان می دهد که بخش بزرگی از الگوهای تغییر مشاهده شده در فضای داخلی اقیانوس ها ناشی از فعالیت های انسان است و با ادامه انتشار کربن دی اکسید شدت بیشتری خواهد یافت.

ما هنوز رابطه بین تغییرات عمیق تر در نمک و گرما و گرم شدن سطح اقیانوس ها یا اینکه چطور این تغییرات بر گردش اقیانوس تأثیر می گذارند را به طور کامل نمی شناسیم. این شناخت به تحقیقات بیشتری به خصوص در نیم کره جنوبی که داده های عمیق اقیانوس بسیار اندک است، نیاز دارد.
این مطالعه در مجله Nature Climate Change منتشر شده است.